Sama nazwa „odprawa” nie wystarczy, by uniknąć składek

Nie każde świadczenie nazwane umownie odprawą jest nią w rozumieniu przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie każde podlega zwolnieniu z obciążeń na ubezpieczenia społeczne.

Rozstanie z pracownikiem często wiąże się z ciążącym na pracodawcy obowiązkiem wypłaty odprawy. Jednak nie każde świadczenie zwane umownie „odprawą” jest nią w rozumieniu przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Kiedy odprawy wypłacane pracownikom w związku z rozwiązaniem stosunku pracy mogą korzystać ze zwolnień w zakresie obciążeń publicznoprawnych, w tym szczególnie zwolnienia z ZUS?

Jedno imię wielu świadczeń

Odprawy kojarzone są najczęściej z odejściami prezesów wielkich spółek. Czy słusznie?

Niekoniecznie. Odprawa to pojęcie obejmujące swoim zakresem wiele świadczeń wynikających zarówno z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, jak i umów. Rozumie się ją najczęściej jako jednorazowe świadczenie pieniężne wypłacane z tytułu ustania stosunku pracy. Powszechny charakter mają m.in. odprawy emerytalne, rentowe czy wypłacane z tytułu zwolnień grupowych w zakładzie pracy.

Często zdarza się, że dodatkowe ponadustawowe odprawy związane z ustaniem stosunku pracy przewidują przepisy prawa pracy obowiązujące wewnętrznie w zakładach pracy (np. regulaminy wynagradzania, zakładowe układy zbiorowe pracy, regulaminy programów dobrowolnych odejść, pakty gwarancji pracowniczych), a także indywidualne umowy o pracę. Takie świadczenia mogą stanowić jedynie modyfikację odpraw ustawowych (np. uprawnienie do odprawy emerytalno-rentowej...