Powrót polityki zagranicznej

autor zdjęcia: MICHELE TANTUSSI / AFP

źródło: Rzeczpospolita

68 proc. Niemców nie chce, by ich państwo było liderem militarnym Europy. Na zdjęciu: kanclerz Niemiec Olaf Scholz

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

Polska stała się wiarygodnym partnerem USA, kluczowym do realizacji celów militarnych.

Do września 1989 roku Polska nie prowadziła żadnej realnej polityki zagranicznej, bo była kompletnie uzależniona od władz ZSRR. Krzysztof Skubiszewski, pierwszy minister spraw zagranicznych III RP, miał za zadanie przywrócenie Polsce jej roli w polityce międzynarodowej. Był autorem polsko-niemieckiego traktatu granicznego, współtwórcą Trójkąta Weimarskiego (Polska–Francja–Niemcy) oraz Rady Państw Morza Bałtyckiego. W tym początkowym okresie jego dogłębna znajomość prawa międzynarodowego była kluczowa, bo brakowało nam, po dziesięcioleciach komunistycznej destrukcji, kompetentnych kadr. Potem główną rolę zaczęła odgrywać twarda polityka.

Zgoda między partiami

Ambicje Polski, ale też realistyczna ocena sytuacji międzynarodowej, doprowadziły bardzo szybko do powstania konsensusu pomiędzy partiami politycznymi co do celów naszej polityki zagranicznej. Poza nielicznym marginesem panowała zgoda, iż w naszym interesie narodowym jest pozbycie się wojsk sowieckich z Polski, przystąpienie państwa do NATO i do EWG (a od 1993 r. do Unii Europejskiej).

Wielu Polaków w kraju i na emigracji (tam szczególnie Jan Nowak-Jeziorański i Zbigniew Brzeziński, ale też mnóstwo innych), o różnych poglądach politycznych, wykonało gigantyczną pracę, aby Polska mogła powrócić na należne jej miejsce w Europie. Nasi politycy i dyplomaci wykazali się...