Coraz mniej nieznanych żołnierzy

autor zdjęcia: shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie na placu Marszałka Józefa Piłsudskiego

Od starożytności aż do czasów nowożytnych poległych na lądzie wojowników grzebano bezpośrednio na polu bitwy, we wspólnych mogiłach – w ten sposób zostawali „nieznanymi żołnierzami”. Starania o identyfikację poległych zaczęto czynić dopiero w drugiej połowie XIX wieku (wojna francusko-pruska), w armiach wprowadzono wtedy na masową skalę nieśmiertelniki, czyli metalowe tabliczki identyfikacyjne z imieniem i nazwiskiem.

Identyfikacja poległych ma wiele oblicz. Na przykład po walkach w listopadzie i grudniu 1914 r. pozostał cmentarz wojenny w Szadkowicach (woj. łódzkie, pow. zduńskowolski). Wskutek ekshumacji i likwidacji innych cmentarzy wojennych ostatecznie pogrzebano tam około 200 poległych. Opierając się na napisach z nagrobków, Błażej Czyżewski podjął próbę zidentyfikowania poległych żołnierzy i ustalenia na podstawie zachowanych dokumentów, w jakich jednostkach służyli, gdzie się urodzili i mieszkali, czy mieli rodzinę.

Proces identyfikacji szczątków...