Sprawy frankowe a kurs średni NBP

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Można krytykować ostatnie wyroki SN i jego pomysł na przywrócenie równowagi kontraktowej w umowach frankowych, ale trzeba przedstawić inny, a nie tylko gloryfikować teorię o darmowym kredycie dla niektórych.

Chcielibyśmy przypomnieć zdanie przypisywane Winstonowi Churchillowi: patrz na fakty, bo one patrzą na ciebie. Poszukiwanie rozwiązania sporów frankowych z referencją do kursu średniego NBP z różną intensywnością trwa od dawna. Wyroki Sądu Najwyższego z 19 września 2023 r., opublikowane z uzasadnieniami na początku listopada (II CSKP 1110/22, II CSKP 1495/22, II CSKP 1627/22), są elementem tego procesu. Ci, którzy uznają te wyroki za oderwane do tego, co już było, ignorują fakty.

Rewolucja, której nie było

Sąd Najwyższy w ww. wyrokach dopuszcza funkcjonowanie umowy kredytu na podstawie obiektywnego przelicznika (kurs NBP) w miejsce kursu z tabeli banku. Taki sam pogląd prezentował Sąd Najwyższy w wyrokach z 14 lipca 2017 r. (II CSK 803/16), z 13 grudnia 2018 r. (V CSK 559/17) czy z 27 lutego 2019 r. (II CSK 19/18), ale i w nowszych orzeczeniach, jak postanowienie SN z 21 kwietnia 2023 r. (I CSK 5082/22), nawiązuje do tego konceptu.

Możliwość zastosowania kursu średniego NBP dopuszczały także sądy powszechne (ograniczając się do okresu po wyroku TSUE z 3 października 2019 r. można wskazać wyroki: Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 22 czerwca 2020 r., I ACa 1684/17; Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 6 maja 2022 r., I ACa 253/22; czy Sądu Okręgowego w Warszawie z 5 października 2020 r., I C 234/19 oraz z 6 lutego 2020 r., XXVII Ca 1196/18).

19 września br. w Sądzie...