Czas na hollywoodzki blockbuster

autor zdjęcia: RITCHIE B. TONGO/epa/pap

źródło: Rzeczpospolita

Ceremonia zamknięcia przypominała zwycięskie okrążenie po sukcesie, jakim były tegoroczne igrzyska

autor zdjęcia: Phil Noble/POOL/AFP

źródło: Rzeczpospolita

Tom Cruise zjechał na linie z dachu Stade de France i zabrał flagę olimpijską do Los Angeles

Igrzyska w Paryżu były listem miłosnym do sportu i wyglądały dokładnie tak, jak zaplanowali oraz wymarzyli sobie Francuzi. Kolejne wyprodukuje nam fabryka snów. W 2028 roku olimpijczyków ugości Los Angeles.

Dostaliśmy imprezę pasji i pełnych trybun, zupełnie inną od tych organizowanych wedle surowego reżimu sanitarnego w Tokio (2021) oraz Pekinie (2022). Płynęliśmy przez dwa tygodnie na fali entuzjazmu, która unosiła wszystkie łódki, a doświadczenie każdej kolejnej areny zmagań – zarówno goszczącej dyscypliny popularne, jak i te bardziej niszowe, zwane olimpijskimi – potwierdzały, że Francuzi sport rozumieją oraz kochają.

Nieprzypadkowo szef komitetu organizacyjnego Tony Estanguet już podczas ceremonii otwarcia mówił, że zaprasza nas do miasta miłości.

Organizatorzy igrzysk sprzedali 9,5 miliona biletów i był to olimpijski rekord. 80-tysięczny Stade de France wypełniał się nawet podczas porannych sesji lekkoatletycznych, gdy odbywają się jedynie eliminacje oraz zawody wielobojowe, rusztowania tymczasowych trybun w siatkarskiej arenie falowały z kibicami, a kiedy judoka Teddy Riner rzucał kolejnym rywalem o matę, można było odnieść wrażenie, że hali na Polu Marsowym grozi implozja.

Olimpijski uśmiech bez maseczki

Zachłystywaliśmy się olimpijską atmosferą i oddychaliśmy Paryżem, bo gospodarze wdrukowali igrzyska w tkankę miasta, żeby uwodzić nas kadrami, jak z pocztówki od pierwszego wejrzenia.

Czasami można było odnieść wrażenie, że igrzyska to tylko pretekst, a scena przyćmiewa...