Czy nowe formy współpracy inwestorów i gmin się sprawdzają?

Zintegrowane plany inwestycyjne początkowo mogą uzupełniać, a od 2026 r. zastąpić uchwały mieszkaniowe. Czy w istocie łączą one zalety planów miejscowych i uchwał mieszkaniowych, czy nadal obarczone są pewnymi ich wadami?

Od września 2023 r. do początku 2026 r. formy prawne współpracy inwestorów z gminami w planowaniu przestrzennym ulegają istotnym zmianom. Odnalezienie się w ich gąszczu stanowi wyzwanie dla gmin i przedsiębiorców na rynku nieruchomości. W tym celu porównujemy podstawowe stare i nowe formy (uwzględniając ich kształt obowiązujący od zeszłego roku), aby ocenić związane z nimi szanse i ryzyka.

Do podstawowych form współpracy inwestorów i gmin w planowaniu przestrzennym zaliczają się:

∑ miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (plan miejscowy) uregulowany w ustawie z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.),

∑ uchwała o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej (uchwała mieszkaniowa) uregulowana w ustawie z 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (dalej: lex deweloper),

∑ zintegrowany plan inwestycyjny (dalej: ZPI) uregulowany w u.p.z.p.

W zestawieniu pomijamy plan ogólny gminy, który stanowi odpowiednik studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Nie przewiduje on bowiem znacząco odmiennych od dotychczasowych form współpracy inwestorów z gminami.

Plan miejscowy

Plan miejscowy stanowi akt powszechnie obowiązujący wszystkich potencjalnych...