Być albo nie być krajów najbardziej wrażliwych na kryzys klimatyczny

autor zdjęcia: Alexander NEMENOV/AFP

źródło: Rzeczpospolita

Szczyt w Baku został nazwany „COP-em finansowym”, a najważniejszą decyzją, jakiej się po nim oczekuje, jest porozumienie w sprawie wspólnego celu finansowania działań dla klimatu (NCQG) od 2025 roku

Przedstawiciele krajów rozwijających się obserwują negocjacje w ramach COP29 w Baku z nadzieją. Na kilka dni przed końcem konferencji wciąż brakuje jednak jasnego stanowiska w kwestii nowego celu w zakresie finansowania działań dla klimatu.

Jak wynika z danych Banku Światowego, 74 kraje o najniższych dochodach na świecie generują łącznie ok. 10 proc. globalnych emisji gazów cieplarnianych. Jednocześnie w największym stopniu cierpią z powodu konsekwencji pogłębiającego się kryzysu klimatycznego. Liczba dotykających je klęsk żywiołowych wzrosła od lat 80. ubiegłego wieku mniej więcej ośmiokrotnie. W ciągu kolejnych 25 lat dalsze zmiany klimatu, wywołane działalnością człowieka, mogą wymusić migracje ponad 200 milionów ludzi w obrębie ich krajów, a 130 milionów ludzi może cierpieć z powodu ubóstwa.

Za emisje gazów cieplarnianych, prowadzące do katastrofy klimatycznej, w największym stopniu odpowiadają najzamożniejsze gospodarki na świecie. Kraje G20 generują ok. 80 proc. globalnych emisji, są więc głównymi winowajcami antropogenicznych zmian klimatu i powinny wziąć za nie odpowiedzialność. Takie założenie przyświecało w 2009 roku szczytowi COP15 w Kopenhadze, na którym uzgodniono, że rozwinięte gospodarki będą przekazywać krajom rozwijającym się 100 miliardów dolarów rocznie do 2020 roku na działania klimatyczne i adaptacyjne do zmian klimatu. Jak wynika z danych Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), osiągnięcie celu 100 mld dolarów udało się dwa lata później, niż zakładano. Kwota ta nie...