Prawo do obrony w jednostce penitencjarnej

Korzystanie z obrony w toku postępowania wykonawczego ma zagwarantować ochronę praw i wolności skazanego podczas wykonywania kary.

Stosownie do treści przepisu art. 215 § 1 kodeksu karnego wykonawczegotymczasowo aresztowany ma prawo do porozumiewania się z obrońcą, pełnomocnikiem będącym adwokatem albo radcą prawnym oraz przedstawicielem niebędącym adwokatem ani radcą prawnym, który został zaaprobowany przez przewodniczącego Izby Europejskiego Trybunału Praw Człowieka do reprezentowania tymczasowo aresztowanego przed tym Trybunałem, podczas nieobecności innych osób oraz korespondencyjnie.

Jeżeli organ, w którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, zastrzeże przy widzeniu obecność swoją lub osoby upoważnionej – widzenie odbywa się w sposób wskazany przez ten organ. Przedmiotowa regulacja odnosi się do jednego z fundamentalnych praw procesu karnego, jakim jest prawo do obrony.

Źródła prawa w dokumentach

Źródło tego prawa znajduje się w art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, który stanowi, że każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu. Ponadto akty prawa międzynarodowego wyraźnie wyznaczają standard prawa do obrony.

Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych w art. 14 ust. 3 lit. b i d jednoznacznie określa, że każda osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa ma prawo do...