„Barbarossa” – początek podboju świata

autor zdjęcia: Roger Viollet via Getty Images

źródło: Rzeczpospolita

Adolf Hitler i Benito Mussolini dokonują inspekcji frontu wschodniego. Wśród nich, w tle, marszałek Keitel. Po prawej – marszałek von Rundstedt; 1942 r.

Nie bez przyczyny wybrałem taki tytuł tego felietonu. Kryptonimem „Barbarossa”, nawiązującym do przydomku XII-wiecznego króla Niemiec i cesarza rzymskiego Fryderyka I Rudobrodego, nazwano największą niemiecką operację wojskową w czasie II wojny światowej, czyli napaść na terytorium ZSRR. Ale w instrukcji Hitlera nr 32 z 11 czerwca 1941 r. został przedstawiony znacznie szerszy, niemal globalny kontekst „kampanii wschodniej”. Warto przyjrzeć się tej instrukcji, żeby zrozumieć, że rozbicie Sowietów wcale nie miało zakończyć wojny, a jedynie zabezpieczyć zdominowaną przez Niemców Europę przed inwazją wojsk nieprzyjacielskich. Hitler uznał, że zaraz po rzuceniu ZSRR na kolana, zacznie zmniejszać liczebność niemieckich wojsk lądowych na rzecz znacznego rozszerzenia potencjału Kriegsmarine i Luftwaffe. Nie oznaczało to jednak, że planował osiąść na laurach i zbudować coś na wzór niemieckiego Pax Romana –...