„Mazurek Dąbrowskiego”: tajemnice „Pieśni legionów”

„Jeżeli mówimy o wersji polskiego hymnu, którą dzisiaj znamy i śpiewamy, to niewątpliwie zawdzięczamy ją Wojciechowi Sowińskiemu” – mówi prof. Maciej Gołąb, muzykolog z Uniwersytetu Wrocławskiego, autor książki „Mazurek Dąbrowskiego. Muzyczne narodziny hymnu”.

Czy „Mazurek Dąbrowskiego” zawsze miał taki kształt muzyczny, jaki znamy z XX-wiecznych wersji konstytucyjnych?

Nie, ten kształt pojawił się dopiero w 1927 r., a potem został potwierdzony w roku 1948. Dziś śpiewana melodia „Mazurka Dąbrowskiego” została ustalona przez Feliksa Konopaska oraz Kazimierza Sikorskiego, którzy dokonali także harmonizacji hymnu. Oparli się na źródłach muzycznych z XIX stulecia, inspiracje niektórymi są czytelne. Konopasek na przykład oparł się na wersji z 1829 r. zaaranżowanej przez Wojciecha Sowińskiego i wydanej przez Leonarda Chodźkę. Jednak w ciągu całego XIX w. „Mazurek Dąbrowskiego” przybierał bardzo różne kształty melodyczne, począwszy od odbiegających, zwłaszcza w partii refrenu, fragmentów fraz hymnu, poprzez odmienne sposoby intonowania motywu czołowego, a nawet pewne zmiany motywiczne w partii zwrotkowej. Na podstawie najstarszych źródeł, a jest ich do powstania styczniowego około pół setki, w zdecydowanej większości nigdy nieprzebadanych, pokazuję, w jakich ośrodkach pojawiały się kolejne wersje czy tylko warianty „Mazurka...”. Drogi rozprzestrzeniania się tej melodii, która była pierwotna w stosunku do słów, są dziś trudno uchwytne. Wskazuję na dwie główne tradycje hymnu: środkowoeuropejską i zachodnioeuropejską. Możemy powiedzieć,...