![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Arsenał minionych wieków
339831Ciężka jazda spełniająca na polach bitew rolę przełamującej siły dosiadała silnych, dużych koni i najczęściej walczyła jednosiecznymi pałaszami. Kirasjerów chroniły pancerze w postaci kirysów (napierśnik z naplecznikiem) i kasków. W lekkiej kawalerii (strzelcy konni, szwoleżerowie, huzarzy) używano szabel różnych wzorów, chociaż pałasze też się zdarzały. Straszliwą bronią, najbardziej umiejętnie używaną przez polską jazdę, była lanca; byli w nią uzbrojeni ułani nadwiślańscy oraz szwoleżerowie gwardii (od 1809 roku).
Broń palna była na wyposażeniu zarówno lekkich, jak i ciężkich formacji. Były to głównie pistolety, które miał każdy kawalerzysta, ale używano też karabinków. W jednych formacjach byli w nie wyposażeni zawsze niemal wszyscy jeźdźcy (choćby strzelcy konni), w innych przydzielano je czasowo, albo tylko niektórym żołnierzom (flankierzy). Na przykład francuscy kirasjerzy otrzymali karabinki z bagnetami tuż przed wyprawą na Rosję w 1812 roku. Wzorów długiej broni palnej przeznaczonej dla oddziałów jazdy było kilka (dragońskie, huzarskie) - różniły się głównie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
