![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Arsenał minionych wieków
Artyleria
Początki broni palnej na naszym kontynencie – „diabelskiej broni”, bo tak ją w średniowieczu nierzadko określano – są niejasne. Najstarszy przepis na proch pochodzi z roku 1267, natomiast pierwsze znane wyobrażenie działa z roku 1326. Z tego roku mamy też najwcześniejszą wzmiankę o artylerii – dekret florenckiej rady miejskiej o zamówieniu dział do obrony miasta.
Odtąd datuje się gwałtowny rozwój nowej broni, którą wykorzystuje się przede wszystkim do kruszenia murów obronnych, rzadziej natomiast w bitwach na otwartym polu (np. trzy angielskie armaty pod Crecy, 1346).
Pod koniec XIV wieku w wielu arsenałach całej prawie Europy odnotowuje się obecność dział. Jest to broń niezwykle zróżnicowana tak pod względem budowy, jak i rozmiarów oraz stosowanej amunicji (kule kamienne, żelazne-kute, ołowiane). Lufy składały się z części wylotowej (równej kalibrowi kuli) i dennej, zawierającej komorę prochową, kanał mógł być takiej samej średnicy na całej długości bądź też część denna (prochowa) była węższa. Po nabiciu prochu część denną dodatkowo uszczelniano solidnym drewnianym czopem, dopiero potem ładowano...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
