![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Karelia
Spisany w XIX w. epos „Kalevala”, fundament fińskiej kultury, to w rzeczywistości zarówno dziedzictwo Finów jak Karelów. Przed dziesięcioma wiekami, gdy rodziły się runy – legendy, które się na to słynne dzieło złożyły – oba narody stanowiły jeden lud, o wspólnym języku i wspólnych ugrofińskich korzeniach. Ale ich drogi się rozeszły.
Karelowie dostali się pod wpływ Rusi Kijowskiej – przyjęli w XIII w. prawosławie – a potem Rosji. Finowie znaleźli się na wiele wieków pod panowaniem szwedzkim, a ich religią stał się luteranizm. Historyczna ojczyzna Karelów, wschodnia część Międzymorza Fińsko-Karelskiego, to tereny między Morzem Białym a jeziorami Onega i Ładoga, sięgające poprzez Przesmyk Karelski do brzegów Bałtyku. Jej nostalgiczne krajobrazy – ciągnące się jak okiem sięgnąć morenowe wzniesienia i przeszło 60 tys. jezior – są dziełem lodowca.
Ponad połowę powierzchni Republiki Karelskiej, należącej do Federacji Rosyjskiej, zajmują pełne jagód, malin i żurawin sosnowe i świerkowe lasy, w których żyją łosie, niedźwiedzie i wilki. Eksploatacja lasu – tartaki, zakłady przemysłu drzewnego i papiernie – jest podstawą karelskiej gospodarki. Przyroda Karelii, wciąż jeszcze mało zmieniona przez cywilizację, to także szansa, nadal niewykorzystana, na rozwój turystyki, zwłaszcza ekologicznej.
Przesmyk Karelski
W głębi...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
