Banalność Holokaustu, czyli przeciwko szaleństwu licytacji krzywd

źródło: Rzeczpospolita

Nie wolno mówić, nawet jeśli płynie to z najszlachetniejszych emocji, że twój ból i płacz jest mniej ważny od mojego, groby twoich przodków mniej godne czci niż moich. Stajemy w ten sposób na równi pochyłej, która prowadzi w szaleństwo podobne temu, jakie wielokrotnie już doprowadziło do ludobójstwa

Najbardziej zajadłymi antysemitami, z jakimi się w życiu zetknąłem, byli amerykańscy Murzyni. Poziom antyżydowskich emocji w ich publikacjach przekraczał wszelkie granice, co mogło dziwić o tyle, że nie ma właściwie historycznych zaszłości, które by je tłumaczyły. Można zrozumieć, dlaczego nienawidzą Żydów współcześni Arabowie. Wyjaśniono w wielu naukowych pracach, jaki splot zdarzeń i emocji doprowadził do wybuchu fobii antyżydowskiej w międzywojennych Niemczech.

Nawet bez żadnych naukowych pomocy umiem wyjaśnić przyczyny antysemityzmu polskiej wsi (mówiąc najkrócej, w jakąkolwiek stronę się polski chłop obrócił, widział jakiegoś Żyda rżnącego go na kasie). W ogóle większość przypadków rozbuchania nienawiści rasowej ma za przyczynę sprawy materialne. O tym, że Żydzi zamordowali Pana Jezusa, z reguły przypominano sobie wtedy, gdy potrzebny był jakiś wzniosły pretekst, by ich ograbić.

Ale co sprawia, że we współczesnej Ameryce – gdzie rasizm potępiany jest jak bodaj nic innego, tolerancją terroryzuje się obywateli od najmłodszych lat, a krzywdy doznane przez ludność afroamerykańską wbijane są do głów każdemu dziecku jako przykład, do czego prowadzą stereotypy i uprzedzenia – wpływowy odłam czarnej społeczności, w tym spora część jej niewątpliwej intelektualnej elity, wręcz dyszy nienawiścią do Żydów? Czarni antysemici wyjaśniają, że Żydzi ukradli...