Teatr jednej prowokacji

autor zdjęcia: Piotr Wittman

źródło: Fotorzepa

Henryka Krzywonos po swoim wystąpieniu na jubileuszowym zjeździe „Solidarności” 30 sierpnia 2010 r. została wykreowana przez niektóre media na bohaterkę

autor zdjęcia: Kuba Kamiński

źródło: Fotorzepa

Donald Tusk może być zadowolony. Zepsuł „Solidarności” obchody, umocnił wizerunek związkowców jako awanturników, a jeszcze wyszedł na człowieka odważnego – pisze publicysta

Scenariusz i reżyseria: Donald Tusk. Występują: Henryka Krzywonos, Bogdan Borusewicz, Lech Wałęsa, Donald Tusk, Teresa Torańska i inni. Cel: pokazać, że to już nie ta „Solidarność”, osłabić związek i zawłaszczyć dziedzictwo Sierpnia ’80.

Premier Tusk przyjechał na jubileuszowy zjazd „Solidarności” do Gdyni, realizując rozpisany wcześniej na role scenariusz. Łatwo go zrekonstruować.

Krzywonos wchodzi na scenę

Akt pierwszy: Lech Wałęsa ogłasza, że nie weźmie udziału w zjeździe związku, który powinien zwinąć sztandary i nazwać się „Solidność”. „Niech to dogorywa” – składa okolicznościowe życzenia były prezydent.

Akt drugi: Donald Tusk pojawia się na zjeździe w Gdyni i udowadnia, że to już nie ta sama „Solidarność”. Wygłasza konfrontacyjne przemówienie i zgodnie z założeniami zostaje wygwizdany przez zebranych. Cel: wywołanie awantury, przekonanie opinii publicznej, że związek jest upolityczniony, nie ma nic wspólnego z ideałami Sierpnia i nie można go traktować jako poważnego partnera społecznego.

Akt trzeci: Na scenę wkracza jedna z sygnatariuszek Porozumień Sierpniowych Henryka Krzywonos. Wiadomo

– jej nikt nie ośmieli się odebrać głosu, a będzie można stworzyć pozory apolityczności mówiącej. Krzywonos karci związkowców za to, że nie szanują Tuska, który wspólnie z nimi walczył o wolność. Założenie: wzmocnić przekaz...