Polityczny kartel

autor zdjęcia: Mirosław Owczarek

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: j. cieślikowska

źródło: Fotorzepa

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

Polska scena polityczna zawiera elementy patologiczne. System partyjny jest ułomny, a główne ugrupowania albo unikają, albo (z powodu intelektualnej impotencji) nie mają tożsamości programowej – piszą publicyści

Hasło IV RP przyjmowane było niechętnie przez znaczną część elit. Osobliwie związanych z politycznym środowiskiem UW i SLD. To zrozumiałe, bo kojarzyło się z krytyką systemu ukształtowanego przede wszystkim przez te dwa ugrupowania. Wyróżnikiem tej krytyki był zresztą radykalizm akcentujący potrzebę głębokiej przebudowy (odrzucenia jeśli ktoś woli) systemu III RP. Postulaty nie były jednak jednolite.

Nadzieja na wspólne rządy

Politycy skupieni w PO i ich sympatycy domagali się radykalnego rozszerzenia rynku, sugerując, że w ten sposób przezwyciężone zostaną patologie dotychczasowego systemu. Politycy PiS rekomendowali Solidarną Polskę, akcentując rozszerzenie (ale i zasadniczą zmianę) obecności państwa. Miało to – między innymi – pozwolić na ustanowienie skutecznej ochrony socjalnej i wzmocnienie zakresu interwencji państwa w gospodarce.

Mimo poważnych różnic między obu partiami ich diagnoza była dość jednolita i podnosiła kilka powiązanych ze sobą kwestii: alienację elit (które podejmują decyzje zza parawanu procedur demokratycznych), niesprawność instytucji państwa, zły stan systemu sprawiedliwości, nierówność szans i ograniczenie etycznej legitymacji nowego systemu (choćby ze względu na uwikłanie znacznej części elit w system komunistyczny). To z tej przyczyny wielu oczekiwało, że PO i PiS będą wspólnie rządzić po wyborach w 2005 roku....