Celebrycka zaraza

Gdyby poznać korzenie tej choroby, można by z niej wyzwolić nasze czasy, a może i przyszłe. Ale korzenie są niejasne. Nie wiadomo nawet, czy to choroba wirusowa, bakteryjna czy genetyczna.

Zresztą, mniejsza o to. Osoby nią dotknięte zapanowały niepodzielnie nad sferą ludzkiej wyobraźni. Skąd się biorą? Różnie bywa. Przychodzą albo z wielkiego świata, albo znikąd. Paris Hilton jest na przykład dzieckiem elit z Manhattanu, Natalia Siwiec na pewno nie. Różnią je IQ, osiągnięcia, wpływ na rzeczywistość. Łączy to, że są celebrytkami. Ich życie, zachowania, ciuchy, fryzury, preferencje, a nawet kolor i kształt tipsów interesują i angażują miliony.

Pamiętam, jak Paris Hilton przyjechała na inaugurację centrum handlowego w Katowicach. Ludzie tłoczyli się jak poparzeni. Główny polski kanał informacyjny zwariował. Postawił koło niej dygocącego z podniecenia prezentera (też coś reklamuje, buty CCC, o ile pamiętam) i transmitował ów porywający spektakl na cały kraj. Każdy chciał ją zobaczyć, dotknąć, a szczytem marzeń było zdjęcie z dziedziczką fortuny Hiltonów. Gdyby spytać, czy znają jakiekolwiek jej osiągnięcie, potrafią zanucić piosenkę, wymienić tytuł filmu, byłoby słabo. Może...