Bies pokonał szatana

źródło: AP

Władimir Putin i Dmitrij Miedwiediew podczas tegorocznych uroczystości z okazji Dnia Zwycięstwa

źródło: Rzeczpospolita

Krzysztof Rak

Gdy prawda o sowieckich planach podboju świata zapanuje w naukowym dyskursie, antypolska propaganda historyczna Moskwy przestanie znajdować szeroki oddźwięk. Trudniejsze będzie powtarzanie bzdur, że Piłsudski z Hitlerem mieli napaść na Sowiety – pisze publicysta.

Powyższy tytuł to jeden z komentarzy do tegorocznych obchodów rocznicy zwycięstwa Stalina nad Hitlerem znaleziony w rosyjskojęzycznym Internecie. Tej diabolicznej wizji historii przeciwstawia się nadal oficjalna rosyjska historiografia. Kluczem do zrozumienia sensu sporów o tzw. Wielką Wojnę Ojczyźnianą (WWO) jest jednak nie to, co wydarzyło się 9 maja 1945 roku, lecz 22 czerwca 1941. Te kontrowersje nie powinny być dla nas obojętne, ponieważ dopiero w ich kontekście zrozumiemy pełny sens kłamstwa katyńskiego.

Wiktor Suworow w wydanej przed kilku laty książce „Ostatnia Republika", trzeciej części słynnego „Lodołamacza", starał się przekonać czytelników, że Stalin w maju 1945 roku miał świadomość klęski. Z tego powodu to nie on jako głównodowodzący przyjmował uroczystą defiladę na placu Czerwonym, a marszałek Gieorgij Żukow, czyli wówczas dowódca I Frontu Białoruskiego. Dzień Pabiedy nie był również specjalnie obchodzony za życia Stalina (nie był dniem wolnym od pracy jak dzisiaj). Sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero za panowania Breżniewa, który w ramach swojego własnego kultu jednostki uczynił sam siebie jednym z największych bohaterów WWO (mimo iż w rzeczywistości odegrał nieistotną rolę).

Za życia Stalina Dzień Pabiedy nie był uroczyście świętowany. Sytuacja się zmieniła za panowania Breżniewa

Stalin czuł się przegrany,...