Dzień na wyspie kochanków

autor zdjęcia: Krystyna Słomka

źródło: Rzeczpospolita

W Marina Grande, jak to w śródziemnomorskim porcie, panują straszliwy gwar i tłok

autor zdjęcia: Krystyna Słomka

źródło: Rzeczpospolita

Po cesarzu Tyberiuszu została zła sława i ruiny Villa Jovis

Wyspę Capri rozsławiły występki cesarza Tyberiusza i neapolitańskie piosenki.

Z Sorrento na Capri najlepiej wybrać się wcześnie. Wyspa widziana z pokładu statku wyłania się z porannej mgły i z wolna nabiera kształtów. Wyrasta z morza jako wydłużona skała o dwóch kulminacjach po bokach i obniżeniem pośrodku. Najpierw w słońcu bieleją stromo opadające do morza skalne ściany, dopiero później pojawia się wąski skrawek płaskiego wybrzeża i port. W Marina Grande, jak to w śródziemnomorskim porcie, panuje straszliwy gwar i tłok. Cumują tu miejscowe łodzie i statki z Neapolu, Salerno i sąsiedniej Ischii.

Capri, małą, o pow. 10,4 km kw., wyspę na Morzu Tyrreńskim od dawien dawna zamieszkiwali ludzie. Była osadą fenicką, w VIII w. p.n.e. przeszła w ręce Greków, na koniec dostała się Rzymianom. Zwała się odtąd Caprea, czyli Wyspa Kóz. Już w starożytności słynęła z piękna, a walory jej krajobrazu cenili rzymscy cesarze; w 29 roku p.n.e. na Capri  przebywał cesarz...