Strażnicy wielkiego dobra

W sporze o zakazie publicznego wypowiadania się duchownych pierwsze i największe nieporozumienie wynika z nieznajomości natury Kościoła, któremu zarzuca się brak demokracji i wolności słowa.

Żyjemy w czasach absolutyzowania demokracji. Osoby broniące „księży niepokornych" sądzą, że przywołując tak fundamentalne dla współczesnego świata wartości, wytrącają biskupom argumenty i ustawiają ich w oślej ławce wrogów nowoczesności. To nie tak. Kościół funkcjonuje w tym świecie, ale jest „nie z tego świata" i przez dwa tysiące lat istnienia zazdrośnie strzegł swojej wewnętrznej autonomii oraz prawa do samostanowienia. Jako rzeczywistość nadprzyrodzona nie daje się wtłoczyć w żaden system i ustrój polityczny.

Człowiek XXI wieku nieuczestniczący w życiu Kościoła takie myślenie utożsamia ze średniowieczem. Żyjemy w czasach, gdzie jak twierdzi choćby prof. Ryszard Legutko, „Zachodzi niezwykła korelacja między ustrojem a człowiekiem, korelacja, której nigdy nie udało się dotąd osiągnąć. Doszło do utożsamienia struktur ustrojowych z ludzkimi ideałami, co sprawiło, że stały się nieodróżnialne". Nauka Kościoła mierzi kolejne pokolenia Europejczyków wychowanych na negacji autorytetów i wartości, którym nie...