Amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym z indywidualnymi stawkami

Jeżeli spółka poczyniła nakłady na składnik majątku niebędący jej własnością, które zostały oddane do używania w kolejnych terminach, to należy uznać, że są to odrębne działania. 
Odpisy od nich można rozliczać na różnych zasadach.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji inwestycji w obcym środku trwałym. Powszechnie przyjmuje się jednak, że pod tym pojęciem należy rozumieć ogół kosztów poniesionych (zarachowanych) przez podatnika od dnia rozpoczęcia inwestycji do dnia przyjęcia do używania, które odnoszą się do niestanowiącego własności podatnika środka trwałego i zmierzają do ulepszenia tego środka, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji albo stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego (Ożóg I., „Inwestycje w obcych środkach trwałych", „P. Pod." 1997, nr 7, str. 1).

Pojawia się zatem pytanie, jak należy traktować inwestycje w obcym środku trwałym. Czy wszystkie te inwestycje łącznie powinno się traktować jako jedną inwestycję, czy należy wyodrębniać różne inwestycje w tym samym obcym środku trwałym?

Jeden czy kilka

Przepisy ustawy o CIT nie dają odpowiedzi na to pytanie, ponieważ nie zawierają szczegółowych regulacji dotyczących inwestycji w obcych środkach trwałych. Wydaje się jednak, że jeżeli nakłady poczynione na obcy środek trwały zostały oddane do używania, to należy...