Opera poszukuje piękna

autor zdjęcia: Karl Forster

źródło: materiały prasowe

„Jenufa” Janáčka podczas premiery w Theatre de la Monnaie w Brukseli

źródło: © Hofmann / La Monnaie

Alvis Hermanis, mistrz z Łotwy

Alvis Hermanis, jeden z najwybitniejszych europejskich reżyserów, 
pokaże 26 lutego w poznańskim Teatrze Wielkim „Jenufę" Janáčka.

Leos Janáček (1854–1928) należy dziś do grona najczęściej wystawianych modernistycznych kompozytorów i zdobył taki status wcześniej niż nasz Karol Szymanowski. Dzięki temu, że libretta na niemiecki tłumaczył zaprzyjaźniony z kompozytorem pisarz Max Brod, znany również z bliskich relacji z Franzem Kafką, były one szybko wystawianie w operach austriackich i niemieckich.

Janáček opery zaczął pisać w Brnie, gdzie był dyrygentem filharmonii. Długo jednak zabiegał o to, by grała je praska opera. „Jenufę" wystawiono w Pradze dopiero po 12 latach starań w 1916 r.

Zachwyt Kundery

W „Jenufie" zapisany jest dramat rodzinny Janačka. Spodziewając się dziecka, liczył na syna. Pierworodnej Olgi nie akceptował tym bardziej, że była pozbawiona muzycznego talentu. Została jednak obdarzona zdolnościami językowi. Gdy relacje między ojcem i córką zmieniały się na lepsze – zmarła nagle, mając 20 lat. Był to wynik komplikacji wynikających z anginy przebytej w dzieciństwie. Kompozytor nie mógł poradzić sobie z wyrzutami sumienia. Wcześniej zmarł jego syn Vladimir, ale to cechami charakteru Olgi obdarzył Janaček postać Jenufy.

– „Jenufa" to opowieść o cierpieniu i poświęceniu, które są konieczne, by osiągnąć szczęście. Tak właśnie jest w życiu: ból i radość są nierozerwalnie ze sobą powiązane, jak można zobaczyć na końcu opery –...