Człowiek, który zatrzymał Garrinchę

źródło: EAST NEWS

Dziś ktoś taki jak Garrincha nie miałby miejsca w drużynie, bo trener uznałby go za nieodpowiedzialnego – mówi w rozmowie ze Stefanem Szczepłkiem Zygmunt Anczok, mistrz olimpijski, piłkarz Polonii Bytom i Górnika Zabrze.

Rz: 10 września przypada już 44 rocznica zdobycia przez polskich piłkarzy złotego medalu olimpijskiego. Czy kiedy zbliża się ta data szybciej bije pańskie serce?

Zygmunt Anczok: Prawdę mówiąc - żyję w innym rytmie. Wiosną skończyłem 70 lat, jestem w dobrej formie, ale bardziej myślę o sześciorgu wnucząt, niż o tak odległej przeszłości. Może to dziwnie zabrzmi, ale przypomina mi o tym jeden z wnuczków, grający w szkółce w moim rodzinnym Lublińcu. Puszcza czasami film z naszych meczów podczas igrzysk w Monachium i pyta dlaczego dziadek rzadko dublował skrzydłowego.

To skandal czego to dziś uczą dzieci na treningach. Pan akurat dublował.

Dopóki grałem w systemie WM, w którym było trzech obrońców, to boczny rzadko przekraczał linię środkową. Kiedy świat przeszedł na brazylijski system 4-2-4, robiłem to chętnie i w Polonii Bytom, i w Górniku Zabrze, i w reprezentacji Polski. Tyle że po mojej stronie na skrzydle grał Robert Gadocha, który sam siał w szeregach przeciwnika wystarczająco dużo popłochu.

Kiedy pan myśli o igrzyskach w Monachium, co jako pierwsze przychodzi panu do głowy?

Mecz ze Związkiem Radzieckim i atmosfera wokół niego. Wiadomo jakie emocje wzbudzały zawsze mecze Polaków z Rosjanami. Polscy sportowcy mieli poczucie, że walczą w imieniu kibiców, bo...