Jak rozmawiać z Ukrainą

autor zdjęcia: Jacek Turczyk

źródło: PAP

Za kontaktami polsko-ukraińskimi nie kryje się żadna strategiczna wizja – twierdzi autorka. Prezydenci Andrzej Duda i Petro Poroszenko spotkali się w miniony piątek.

źródło: materiały prasowe

Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz

Należy natychmiast ucinać wszelkie prowokacje, które mogą doprowadzić do polsko-ukraińskiego konfliktu etnicznego i jednoznacznie potępiać populistyczne i nacjonalistyczne ekscesy – pisze była ambasador RP w Moskwie.

Od momentu wejścia do Unii, czyli od ponad dekady, polska polityka wobec Kijowa była skupiona na strategicznym celu integracji Ukrainy ze Wspólnotą Europejską. Opierano się na trzech założeniach.

Po pierwsze, tworzenie „pax Europa" w otoczeniu UE jest procesem korzystnym i bezalternatywnym; po drugie, budowanie „Zachodu na Wschodzie" jest bardzo trudne, ale jednak możliwe; po trzecie, zimna wojna odeszła w przeszłość, a wraz z nią ograniczeniu uległy imperialne ambicje Rosji. Dzisiaj wszystkie te założenia są dalece nieoczywiste, a kontekst polsko-ukraińskich relacji zmienił się radykalnie.

Państwa na peryferiach

Unia z centrum przyciągania i źródła standardów coraz bardziej zmienia się w zagrożoną wyspę, która nie tyle „eksportuje" swoje rozwiązania, ile broni „stanu posiadania" przed atakami z zewnątrz. Transformacja na Ukrainie, nawet pod groźbą rosyjskich czołgów, przebiega z tak wielkimi oporami, że staje się oczywiste, iż modernizacja tego kraju zajmie dekady. Wobec kłopotów Zachodu i samej Ukrainy coraz bardziej wyraziste są natomiast działania Rosji, która otwarcie kwestionuje prawo krajów sąsiedzkich do pełnej suwerenności.

Roszczenia Moskwy wprawdzie nie są powrotem do zimnej wojny, ale stają się rewanżem, kontrnatarciem po klęsce w tej wojnie poniesionej. Od zimnej wojny obecną sytuację...