Brak zdrowia uniemożliwi ochronę etatu

Przepisy nie chronią przed zwolnieniem pracownika, który mimo choroby przerywa zwolnienie lekarskie tylko po to, żeby uniemożliwić pracodawcy rozwiązanie z nim umowy.

Ryszard Sadlik

Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z osobą, która jest nieobecna w pracy z powodu choroby dłużej niż:

- trzy miesiące – gdy była zatrudniona u tego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy, lub

- łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u tego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeśli jego niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Tak wynika z art. 53 kodeksu pracy.

Jeśli usprawiedliwiona nieobecność pracownika wynika z innych przyczyn niż choroba, szef może zastosować ten tryb rozwiązania umowy o pracę, gdy ta nieobecność przekroczyła miesiąc.

Kluczowy staż

Zatem długość okresu, przez który nie można rozwiązać umowy o pracę z osobą nieobecną z powodu choroby, zależy przede wszystkim od jej stażu u danego pracodawcy oraz od tego, czy przyczyną niezdolności do pracy był wypadek przy pracy, choroba zawodowa czy też inne okoliczności.

Zasadą jest, że im dłuższy staż pracy, tym dłuższy jest okres ochrony pracownika. Gdy zaś niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, to pracownik korzysta z dłuższego okresu ochronnego niezależnie od stażu pracy.

Nieprzerwana absencja...