Z nałożeniem kary nie można zwlekać

Wymierzając zatrudnionemu karę porządkową, pracodawca musi przestrzegać zasad określonych w kodeksie pracy, w tym ustawowych terminów. W przeciwnym razie tę sankcję może uchylić sąd pracy.

Ryszard Sadlik

Przepisy kodeksu pracy regulujące odpowiedzialność porządkową pracowników mają charakter bezwzględnie obowiązujący. Nie można ich zatem umownie ograniczać, rozszerzać ani wyłączać. Dotyczy to zarówno rodzaju kar, jak i zakresu ich stosowania.

Trzy rodzaje

Przewidziane w kodeksie pracy kary porządkowe to upomnienie, nagana i kara pieniężna. Przy czym zgodnie z art. 108 § 1 i 2 k.p., karę upomnienia czy nagany można nałożyć na pracownika tylko za naruszenia polegające na nieprzestrzeganiu:

- ustalonej organizacji i porządku,

- przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,

- przepisów przeciwpożarowych,

- przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy,

- przyjętego sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy.

Jest to katalog zamknięty. Pracodawcy nie mogą go rozszerzać.

Surowszą postacią kary porządkowej jest kara pieniężna. Można ją zastosować wyłącznie w razie:

- nieprzestrzegania przez pracownika przepisów bhp lub przepisów przeciwpożarowych,

- opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia,

- stawienia się do pracy w stanie nietrzeźwym,

- spożywania alkoholu w czasie pracy.

Maksymalna wysokość tej kary za jedno przewinienie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, to...