Zapomnieć o różnicach

źródło: AFP

Znormalizowanie relacji z Ukrainą zajmie dużo czasu i zapewne nie odbędzie się bez zgrzytów, jednak uruchomienie polskiej pomocy przyśpieszy te procesy i nada im konkretny kształt. Na zdjęciu wizyta prezydenta Ukrainy Petra Poroszenki w Warszawie w grudniu 2016 r.

Najbardziej przyszłościowym polem rozwoju relacji z Ukrainą jest polityka kulturalna i naukowa. To najlepszy moment na stworzenie strategii współpracy – pisze publicysta.

W ostatnich latach Ukraina przechodzi mentalną rewolucję. Po Majdanie oraz aneksji Krymu szczególnie w młodym pokoleniu Ukraińców wytworzyła się nowa świadomość różniąca ich od obywateli innych państw byłego ZSRR. „Rewolucja godności" jest doświadczeniem pokoleniowym, takim jak dla Polski była Solidarność czy upadek komunizmu w 1989 roku. Tę zbiorową świadomość dobitnie wyraża wielki baner wiszący na Majdanie „Freedom is our religion". Nie jest to slogan, lecz autentyczna wiara w możliwą zmianę, o czym łatwo się przekonać, słuchając samych Ukraińców. Wystarczy porozmawiać z kijowskimi studentami, by zauważyć, że powrót do projektu odtworzenia ZSRR mentalnościowo jest już niemożliwy. Rewolucja pociągnęła za sobą proces zrywania z homo sovieticusem. Od momentu wybuchu wojny z Rosją Ukraina rozpoczęła dekomunizację, zmieniają się nazwy ulic, likwidowane są ideologiczne pomniki. Następuje zmiana w polityce symbolicznej, choć, jak wiemy, z polskiej perspektywy pojawiają się nowe problemy, jak choćby stosunek do UPA.

Pomimo trudności jest to idealny czas dla Polski na zbudowanie relacji z przyszłymi ukraińskimi elitami oraz wypracowanie modelu stosunków z Ukrainą, funkcjonującego przez kolejne dziesięciolecia. Dla młodych Ukraińców Polska jawi się jako państwo sukcesu, któremu udało się to, co wydawało się niemożliwe: nie tylko wyjście z komunizmu, ale także skuteczna...