![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Dramat artysty i rodziny
„Beksińscy. Album wideofoniczny" to przejmujący dokument mający koronkową konstrukcję. Od piątku w kinach.
Film zainspirowany książką Magdaleny Grzebałkowskiej „Beksińscy. Portret podwójny" i zrealizowany na jej podstawie przez Marcina Borchardta został bardzo starannie przemyślany. Podstawowym źródłem materiałów, z których korzystał autor, były taśmy filmowe nagrywane przez Zdzisława Beksińskiego od połowy lat 80. Pozostało też wiele nagrań dźwiękowych, jako że rejestrował życie rodziny także w formie dzienników fonicznych. W sumie dokumentalista miał do przejrzenia około 350 godzin materiałów. Marcin Borchardt wykorzystał w filmie także archiwalia z TVP, WFDiF, zbiorów prywatnych.
Do tego pokaźny pakiet zdjęć, korespondencji i zapisków w prywatnym dzienniku. Sytuacja z jednej strony komfortowa – rzadko się zdarza, by można było korzystać z takiej obfitości materiałów przy dokumencie biograficznym, ale z drugiej kłopot – jak wśród takiego nadmiaru nie zgubić zamysłu opowieści. Borchardt zdecydował się przedstawić przede wszystkim zawiłą, psychologicznie bardzo...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
