Skończmy z kłamstwami o historii muzeów

To znane rody tworzyły podwaliny polskiego muzealnictwa. Tej prawdy nie mogą przesłaniać spory prawne o zwrot majątków zagrabionych po wojnie przez komunistów – pisze publicysta „Rzeczpospolitej".

Od kilku lat trwa spór pomiędzy rodziną Branickich – spadkobiercami właścicieli pałacu w Wilanowie – a dyrekcją mieszczącego się w nim Muzeum Pałacu Króla Jana III. Pomijając zawiłości prawne sporów, które toczą się w sądach różnych instancji, zaskakuje argumentacja używana przez strony.

Przedstawiciele rodziny Branickich mówią o „komunistycznym kłamstwie wilanowskim". Przeciwnicy przypisują im co najmniej pazerność, a w rzeczywistości oskarżają o chęć odebrania niemal wszystkiego i zamknięcia wspaniałego muzeum na cztery spusty.

W walce przeciwko autorom roszczeń używane są argumenty, które trudno zrozumieć. Pojawiają się twierdzenia, że wojna była dla nich niemal zbawieniem przed bankructwem finansowym. To sugestia typu: „gdyby nie wybuch wojny, państwo i tak by was wywłaszczyło".

Przypominane są też wydarzenia wyciągnięte z mroków historii, które mogą działać na wyobraźnię. Braniccy przedstawiani są jako zwolennicy Targowicy i stronnicy carskiej władzy. W przekazie podprogowym prezentowani są niemalże jak zwolennicy Putina. Chociaż w rzeczywistości stali się ofiarami polskich komunistów i Sowietów.

Grabież zorganizowana

6 września 1944 r. dekret PKWN o reformie rolnej spowodował przejęcie przez państwo nieruchomości ziemskich powyżej 50 ha (wyjątek stanowiły województwa...