Jak ustalać wartość początkową nieruchomości inwestycyjnych

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

ZASADY | Ustawa o rachunkowości dość ogólnie reguluje zasady aktywowania kosztów poniesionych na obiekty zaliczane do tej kategorii. Więcej praktycznych wskazówek daje KSR nr 11. Zapisy w MSR nie zawsze pokrywają się z krajowymi regulacjami.

Ustalenie wartości początkowej nieruchomości inwestycyjnej, czyli obiektu, który jest efektem długotrwałego procesu budowlanego, bywa w praktyce skomplikowanym zadaniem. Poniższy artykuł w sposób syntetyczny przedstawia podstawowe zagadnienia dotyczące ustalenia wartości początkowej nieruchomości inwestycyjnej oraz pokazuje główne różnice w tym zakresie pomiędzy ustawą o rachunkowości a międzynarodowymi standardami rachunkowości.

Nowy standard bardziej szczegółowy

Ustawa o rachunkowości (dalej: uor) w sposób zwięzły reguluje wycenę nieruchomości inwestycyjnych. Zgodnie bowiem z art. 28 ust. 1 pkt 1a uor nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne zaliczane do inwestycji wycenia się według zasad stosowanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej. W kwestii ustalenia wartości początkowej nieruchomości inwestycyjnej uor odwołuje się zatem do ogólnej definicji kosztu wytworzenia środków trwałych w budowie określonych w art. 28 ust. 8 uor. Zgodnie z jego brzmieniem, cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do...