Elektrownia wiatrowa, to także urządzenie infrastruktury

Wszelkie ustawowe ograniczenia prawa własności, w tym ustalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, nie mogą być interpretowane rozszerzająco – bardziej ograniczając prawo własności, niż to wynika z literalnego brzmienia ustaleń planu miejscowego.

Takie wnioski wynikają z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 maja 2018 r. (II OSK 1508/16), w którym sąd uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 2 marca 2016 r. (sygn. VII SA/Wa 2813/14) oraz oddalił skargi od decyzji Wojewody Mazowieckiego.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym. Inwestor uzyskał decyzję starosty warszawskiego zachodniego o pozwoleniu na budowę elektrowni wiatrowych. Od tej decyzji odwołania wnieśli przeciwnicy inwestycji. Organ rozpatrujący odwołanie, tj. wojewoda mazowiecki, nie podzielił argumentacji zawartej w odwołaniach i utrzymał w mocy decyzję starosty.

WSA: tylko cele usługowe

Od decyzji starosty skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (WSA) złożyli przeciwnicy inwestycji, domagając się uchylenia decyzji. Sąd uznał skargi za zasadne i uchylił decyzję wojewody mazowieckiego i poprzedzającą ją decyzję starosty warszawskiego zachodniego.

WSA uznał, że planowana inwestycja jest niezgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Plan ten przewiduje przeznaczenie dla terenu, na którym miałaby zostać zlokalizowana farma wiatrowa, jako usługowe i, zdaniem WSA, wyklucza on...