Biały oznacza czerwony

źródło: Shutterstock

Dzieli nas w zasadzie wszystko – od sposobów pozyskiwania jedzenia po postrzeganie czasu, stosunek do autorytetów oraz osób starszych, relacje międzyludzkie i styl komunikacji.

źródło: Shutterstock

W społeczeństwach powściągliwych dystans przestrzenny między ludźmi wynosi pół metra.

Poszukując kontaktu z odmiennymi kulturami, często zachowujemy się jak zwycięski biały człowiek, 
dla którego wyznacznikiem wartości jest własny punkt widzenia.

Turystyka międzynarodowa stanowi miejsce międzykulturowych spotkań. Wyruszamy w podróż także po to, by się zetknąć z odmiennością, ale punktem wyjścia jest oczywiście nasza kultura. Rzeczywistość, w której zostaliśmy wychowani, bardzo często stanowi punkt odniesienia dla oceniania innych społeczności. Szczególnie zachodni turyści cierpią na syndrom wyższości – poczucia, że pochodzą z lepszego świata. Trafiają do odmiennych cywilizacyjnie społeczności, a ich oczekiwania są przesycone stereotypami i fałszywym poglądem na temat zastanej kultury. Jest to zwykle obraz bardzo spłaszczony, a co więcej – branża turystyczna odpowiada na te potrzeby. I w ten sposób tworzy się zamknięte koło. Nie wiadomo, w którym momencie stykamy się z rzeczywistą tradycją, a w którym jest to już tylko „cepelia" i sztuczne atrakcje etniczne.

Niczym w skansenie rdzenni mieszkańcy odtwarzają narzucone im role, tworząc iluzje rzeczywistej kultury. Turyści, chcąc zobaczyć autochtonów w ich naturalnym środowisku, stają się świadkami pseudoetnicznych spektakli. Często są to tylko wyselekcjonowane rytuały przetworzone na potrzeby turystów. Niektóre zwyczaje i przedmioty kultu zostały na nowo wymyślone, by zaspokoić apetyty na etnoatrakcje. Przykładem mogą być inscenizacje bitew pomiędzy plemionami Dani i Lani...