Niecenzurowany idol folkloru stolicy

źródło: materiały prasowe

Stanisław Grzesiuk (1918–1963), zdjęcie prywatne wykorzystane w filmie „Grzesiuk. Ferajna wciąż gra”

źródło: materiały prasowe

Stanisław Grzesiuk Klawo, jadziem! Wydawnictwo Prószyński Media Warszawa, 2019

Nieznane teksty Stanisława Grzesiuka uzupełniają autobiograficzną trylogię wciąż intrygującego barda Czerniakowa.

Po sukcesie „Mikrotyków" Pawła Sołtysa (Pablopavo) warszawska autobiograficzna proza Grzesiuka (1918–1963), może liczyć na młodych czytelników. Zwłaszcza że piewca przedwojennej stolicy (tom „Boso, ale w ostrogach"), autor prozy obozowej („Pięć lat kacetu") i „Na marginesie życia" pisanego, gdy walczył z gruźlicą, jest dziś patronem folkloru muzycznego Warszawy.

Po 1989 r. przypomniał o tej charakternej postaci i jego muzycznych popisach Muniek Staszczyk z Andrzejem Żeńczewskim pod szyldem Szwagierkolaska na płycie „Luksus" (1995 r.) Zaśpiewał „Balladę o Felku Zdankiewiczu", „Apaszem Stasiek był" i poszedł za ciosem płytą „Kicha", przywracając modę na dawne kapele czerniakowskie. Poza renesansem „warsiawskich" szlagierów, zaowocowało to też odrodzeniem gastronomii z zakąskami prostymi, ale cenionymi przez młodzież i turystów ze świata.

Ferajna wciąż gra

Rok temu w stulecie urodzin powstał film dokumentalny „Grzesiuk. Ferajna wciąż gra" Jarosława Wiśniewskiego z udziałem autora pierwszej biografii barda, Bartosza Janiszewskiego. A także...