Pytania prejudycjalne jako narzędzie pracy sędziego

źródło: AdobeStock

To do sądu krajowego należy wyciągnięcie wniosku z odpowiedzi, którą uzyskał od Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Pytania prejudycjalne z Polski mogą być zadawane już od 15 lat, czyli od przystąpienia do Unii Europejskiej. Przez 14 lat nie były często wykorzystywane w porównaniu z innymi krajami UE. Nierzadko były sporządzone wadliwie, co skutkowało ich odrzuceniem bądź stwierdzeniem braku właściwości TSUE. Najwięcej pytań prejudycjalnych zadały sądy administracyjne i należy przyznać, że te były sformułowane wzorcowo.

W badaniach przeprowadzonych wśród sędziów sądów powszechnych poświęconych przyczynom ograniczeń w zadawaniu pytań prejudycjalnych wymieniana jest przede wszystkim obawa o poprawność konstrukcji, zarzut ewentualnej przewlekłości postępowania, brak wniosku stron oraz generalnie zachęty do sięgania po taki instrument.

Jest obowiązek pytania

Tymczasem współpraca sądów krajowych z Trybunałem Sprawiedliwości UE jest jednym z najważniejszych środków zapewniających jednolitą wykładnię prawa wspólnotowego. Brak takiej interakcji utrudnia, a wręcz prowadzi do braku pewności stosowania prawa UE w poszczególnych państwach członkowskich.

Co istotne, niewystąpienie do TSUE z pytaniem prejudycjalnym, gdy w trakcie postępowania powstają wątpliwości interpretacyjne, od których zależy prawidłowe rozstrzygnięcie, zawsze narusza prawa UE.

Pytanie prejudycjalne pozwala sądom krajowym zwrócić się do TSUE o wykładnię...