Ujęcie i prezentacja zobowiązań

Większość jednostek gospodarczych ujmuje w swojej ewidencji rachunkowej zobowiązania, ponieważ jednym z podstawowych źródeł 
ich powstawania są umowy, które firmy zawierają między innymi 
z dostawcami, pracownikami, podmiotami finansowymi. Magdalena kraszewska-szuba

Zobowiązanie to rodzaj stosunku cywilno-prawnego, który polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić, przy czym świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Ustawa o rachunkowości definiuje zobowiązanie w art. 3 ust. 1 pkt 20 jako wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki. Rozumiane w tak szeroki sposób zobowiązania stanowią obok kapitału własnego główną pozycję pasywów bilansu i zaliczane są do źródeł finansowania działalności danej jednostki gospodarczej, ponieważ zobowiązanie powstaje wówczas, gdy występuje różnica pomiędzy zaistnieniem obowiązku zapłaty a momentem jego realizacji.

Wycena i rodzaj

Typowe zobowiązania wynikające z działalności operacyjnej danej jednostki gospodarczej wycenia się zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 8 w kwocie wymaganej zapłaty. Oznacza to, że zobowiązania powinny być wykazane w bilansie w wartości nominalne czyli kwocie, w której figurują w księgach rachunkowych wraz z naliczonymi odsetkami, wynikającymi z zawartych umów lub odrębnych ustaw. Co do zasady tego rodzaju zobowiązania dzieli się w bilansie na krótkoterminowe i...