Od Golubia nad Drwęcą do Pucka nad Bałtykiem

źródło: NAC

Wkroczenie wojsk polskich do Torunia, 18 stycznia 1920 r.

Powrót Pomorza do Polski to ogromny sukces Polski niepodległej u progu niezwykłego roku 1920

Wymienione w tytule dwa niewielkie, niezwykle urocze i z przebogatą historią pomorskie miasta, Puck i Golub (od 1951 roku już powiększony i pod nazwą Golub-Dobrzyń), pięknie symbolizują wielkie zwycięstwo polityczne odradzającej się Polski. Przypomnijmy, że padła ona ofiarą brutalnej zmowy ościennych mocarstw. Słusznie nazwano krzywdę Polski ZBRODNIĄ ROZBIORÓW. Pomorze i część ziem przyległych zajęte zostały przez Prusy w większości już podczas pierwszego rozbioru w 1772 roku, a Toruń i Gdańsk podczas drugiego rozbioru – w 1793 roku. Równo sto lat temu, w pierwszych tygodniach 1920 roku, po 127 latach niewoli Toruń, a po 148 latach Bydgoszcz, Grudziądz, Tczew i reszta regionu wróciły do macierzy, do wolnej Polski.

To, co stało się wówczas na terenie Pomorza i pobliskiego regionu z Bydgoszczą włącznie, w styczniu i lutym 1920 roku, to nadal niedoceniony w pełni, a przecież gigantyczny pod względem znaczenia, sukces młodego państwa. Zajęcie bardzo ważnego, ludnego i silnego ekonomicznie terenu, ze znaczącymi ośrodkami miejskimi, takimi jak Toruń, Bydgoszcz, Grudziądz, Starogard, Tczew, czy fragmentem wybrzeża Bałtyku nad Zatoką Gdańską wraz z Puckiem oraz z całą Mierzeją Helską, to było niezwykle istotne wzmocnienie młodego państwa. Polska bardzo tego potrzebowała, gdyż stała przed największą rozgrywką, przed „wojną o wszystko", jak słusznie określono starcie polsko-bolszewickie,...