Wspólna cecha nie wyklucza dyskryminacji

Gdy jakiekolwiek zróżnicowanie pracowników jest związane z „dyskryminacyjną" cechą, zróżnicowanie to jest co do zasady niedopuszczalne. Odniesienie nie musi dotyczyć innych osób, pozbawionych dyskryminacyjnej cechy.

Rzecz jest to o raczej dziwnym wyroku, dotyczącym zresztą polskiego pracodawcy. Czasem sądy – nie tylko te wielkie, ale i te mniejsze – muszą wziąć na siebie ciężar wyjaśnienia przepisu z pozoru oczywistego w swoim przesłaniu i celu. Praktyka wykładni w poszczególnych krajach, a na pewno w Polsce, z wielkim trudem dopuszcza celowościową i funkcjonalną wykładnię przepisu. Taka wykładnia zawsze bowiem wymaga najpierw stwierdzenia – według ogólnie znanych reguł obowiązujących w tym zakresie – że znaczenie tekstu prawnego nie jest jasne.

Moim zdaniem tu zaczyna się prawdziwy kłopot. Nigdzie bowiem nie jest powiedziane, w stosunku do jakiej „jasności" odnosimy rozumienie tekstu. Może bowiem chodzić o jasność wyrwanego z kontekstu zdania, ale może przecież też chodzić o „jasność" w kontekście znaczenia całego aktu prawnego.

Przebiegłość szpitala

Czasem samo zrozumienie stanu faktycznego nie ma znaczenia dla zrozumienia sensu wyroku, niemniej może być ciekawe samo w sobie. Dlaczego Szpital im. Józefa Babińskiego, jeden z najsławniejszych szpitali psychiatrycznych w Polsce, zróżnicował sytuację osób o formalnie tożsamym statusie osoby niepełnosprawnej, co prima facie było działaniem nie tyle dyskryminacyjnym, co bezsensownym?

Dyrekcja szpitala zachęciła pracowników ze stwierdzoną niepełnosprawnością do uzyskania i...