Nieuzasadniona zwłoka zablokuje powrót na etat

Niezwłoczność zgłoszenia pracodawcy chęci ponownego zatrudnienia po wyczerpaniu świadczenia rehabilitacyjnego (...) należy mierzyć starannością działania byłego pracownika w czynnościach zmierzających do reaktywacji zatrudnienia, ocenianych w danych okolicznościach jako zachowanie bez nieuzasadnionej zwłoki. Działania podjęte w celu uzyskania świadczenia z ubezpieczenia społecznego nie mają wpływu na ocenę, czy uprawniony spełnił wymóg niezwłocznego zgłoszenia zamiaru powrotu do pracy.

Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 15 lipca 2020 r. (II PK 233/18).

Sprawa dotyczyła byłej pracownicy, z którą pracodawca w lutym 2016 r. rozwiązał umowę o pracę na podstawie art. 53 § 1 k.p. (tj. bez okresu wypowiedzenia bez winy pracownika – z uwagi na długotrwałą nieobecność pracownika). Kilka miesięcy później upłynął okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego. Pracownica wystąpiła o rentę z tytułu niezdolności do pracy, jednak otrzymała decyzję odmowną. Kolejnego dnia po otrzymaniu tej decyzji zwróciła się do byłego pracodawcy z wnioskiem o przywrócenie do pracy. Pracodawca odmówił z uwagi na upływ 6-miesięcznego terminu od momentu rozwiązania umowy.

Sąd I instancji rozpoznający sprawę dostrzegł podstawę prawną roszczenia w art. 20 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w  razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2020 r., poz. 870, dalej: ustawa zasiłkowa) w związku z art. 53 § 5 k.p. Przychylił się do wniosku powódki, zobowiązując pracodawcę do ponownego zatrudnienia jej na ostatnim zajmowanym przez nią stanowisku. Sąd II instancji również podzielił to...