Pierwsza noc pod ziemią

autor zdjęcia: Jacek Haszczynski

źródło: Rzeczpospolita

– Rosjanie liczą, że ludzie się będą bali – mówią mieszkanki Kijowa chroniące się na stacji metra

Tłumy ludzi chroniące się na stacjach metra. Młodzi mężczyźni idący na wojnę. Syreny, wybuchy, opustoszałe miasto – relacja Jerzego Haszczyńskiego z Kijowa.

Setki ludzi na peronie. Siedzą, leżą. Na kocach, karimatach, stołeczkach, w śpiworach. Przytuleni do słupów, przytuleni do krewnych. Na szerokich marmurowych schodach też tłok. Została tylko ścieżka.

Stacja „Tarasa Szewczenka". Inaczej stacja numer 214. Niebieska linia kijowskiego metra, trzy przystanki na północ od centralnego placu Niepodległości, czyli Majdanu.

Lepiej w metrze niż w schronie pod blokiem

Piątek koło południa. Znowu zawyły syreny, tłum zgęstniał.

Pierwsza kobieta, drobna, po pięćdziesiątce, urzędniczka. Siedzi na brązowym kocu, w kratę: – Wczoraj w telewizji usłyszałyśmy, że Kijów może trafić pod bomby. Przyszłyśmy tutaj wieczorem, żeby mieć spokojną noc. O siódmej, gdy skończyła się godzina policyjna, poszłyśmy do domu koleżanki, zjadłyśmy śniadanie, znowu obejrzałyśmy wiadomości w...