Mapa nie dla pielgrzymów

Mapy przez całe stulecia przedstawiały błędny obraz świata. Liczyła się bowiem nie prawda, lecz rygorystyczna wierność religijnym dogmatom uzupełniana „danymi” z mitologii.

Mała dygresja: oto profesor fizyki namawia dziennikarza „Rzeczpospolitej” do pisania o najnowszych hipotezach dotyczących kwarków, kwantów, hadronów. Rozmowa przeciąga się, w pewnym momencie żurnalista mówi prosto z mostu: „Panie profesorze, ale kogo to obchodzi?”. A jednak spod jego pióra wyszedł duży artykuł o cząstkach elementarnych.

Też moglibyśmy zapytać: a kogo obchodzi historia kartografii? Otóż obchodzi i to bardzo.

Mapy przez całe stulecia przedstawiały błędny obraz świata. Liczyła się bowiem nie prawda, lecz rygorystyczna wierność religijnym dogmatom uzupełniana „danymi” z mitologii. Średniowieczne „mappae mundi” troszczyły się o przedstawianie geografii biblijnej, ignorując tę prawdziwą. Skomplikowane mapy świata tworzone w średniowiecznej Europie były de facto gabinetami osobliwości – podawały jako prawdę fikcję, przesądy i fantastyczne wierzenia.

Przykładem takiej...