Granice ochrony dóbr osobistych

Kontynuując problematykę ochrony dóbr osobistych, należy zauważyć, że niestety nadal dostrzegalne są próby rozszerzania granic tej ochrony. Taki przypadek w najnowszym orzecznictwie dotyczył roszczenia, którego bazą miała być możliwość kierowania samochodem.

Analizy tego przypadku dokonał Sąd Najwyższy w wyroku z 23 lutego 2022 r., II CSKP 232/22 (orzecznictwo SN dostępne pod adresem www.sn.pl, poza wyraźnie wskazanymi źródłami). W uzasadnieniu tego orzeczenia podniósł, że istotą sporu w rozpoznawanej sprawie było nie tyle wskazanie zakresu dobra osobistego w postaci wolności w rozumieniu art. 23 k.c., ile zdefiniowanie dobra osobistego jako takiego będącego niematerialnym i niemajątkowym przedmiotem stosunku cywilnoprawnego. Przypomniał, że w klasycznej teorii prawa cywilnego wypowiadano się na ten temat wielokrotnie. Odwołując się do literatury, dostrzegł m.in. wypowiedź, wedle której dobrami osobistymi są indywidualne wartości świata uczuć, życia psychicznego człowieka, a ochrona tych dóbr jest ochroną przed zamącaniem spokoju psychicznego i naruszaniem uczuć przez wyrządzanie „krzywdy osobistej”, model ten odpowiada zaś tylko sytuacji osób fizycznych o pewnym postulowanym stopniu rozwoju i zdrowia psychicznego (z odwołaniem się do: S. Grzybowski, „Prawo cywilne. Zarys części ogólnej”, Warszawa, 1985, s. 151).

Dostrzegł także, że ten subiektywny...