orzecznictwo

Umieszczenie czynu zabronionego, sprowadzającego się do drażnienia lub płoszenia zwierzęcia, w kodeksie wykroczeń, a także ocena surowości/braku surowości sankcji karnych może wywoływać rozbieżne opinie. Podobnie jednak jak w poprzednim omówieniu orzecznictwa, nie wchodząc w polemikę dotyczącą charakteru tego czynu zabronionego i oceny sankcji, należy wskazać, że ustawodawca w art. 78 k.w. przyjął, iż kto przez drażnienie lub płoszenie doprowadza zwierzę do tego, że staje się niebezpieczne, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1000 zł albo karze nagany.

Powyższa regulacja nie była częstym przedmiotem wypowiedzi judykatury, chociaż doświadczenie życiowe mogłoby pozwolić przypuszczać, że omawiany czyn jest bardziej powszechny, niż mogłoby się wydawać czy wynikać z liczby publicznie dostępnych orzeczeń.

Tytułem przykładu Sąd Okręgowy w Elblągu, analizując omawianą regulację, stwierdził, że przedmiotem ochrony w art. 78 k.w. jest bezpieczeństwo osób i mienia przed zwierzęciem, które staje się niebezpieczne m.in. przez jego drażnienie. Z uwagi na to, iż użyte w jego dyspozycji określenie zachowania sprawcy jako drażnienie nie jest wyjaśnione, ani zdefiniowane w kodeksie wykroczeń, to należy je rozumieć jako przedsiębranie przez sprawcę działań charakteryzujących się różnymi formami i metodami, ale obliczonymi z premedytacją na zwiększenie u zwierzęcia reakcji pobudzających do zachowań...