Jak głosować? W zgodzie z sumieniem

W niedzielę 1 czerwca głosy katolików podzielą się pomiędzy kandydatów. Czy więc część z nich popełni grzech? O ile dobrze rozumiem nauczanie Kościoła, to tak – popełnią go ci, którzy zagłosują wbrew sumieniu.

„Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście” (Pwt 30,15), czyli o wyborach

Ś więto demokracji, jakim są wybory powszechne, jawi się w mediach jako wydarzenie o znaczeniu niemal apokaliptycznym. Obie strony odwołują się do moralności, sugerując, że przyzwoite może być tylko oddanie głosu na danego kandydata. I trudno oprzeć się wrażeniu, że dla wielu nie jest to tylko wybór bardziej „przeciw” niż „za”, ale raczej między dobrem a złem, przyzwoitością a brakiem nadziei. O ile tego rodzaju szantaż moralny nie dziwi w wypowiedziach polityków, działaczy społecznych czy publicystów, o tyle sformułowanie go w kazaniach czy innych stanowiskach duchownych budzi daleko idące wątpliwości. Warto zastanowić się, czy duchowni przemawiają w imieniu własnym czy w imieniu Kościoła. I czy ich stanowiska wiążą wiernych.

Abp. Marek Jędraszewski na uroczystościach ku czci św. Stanisława w Krakowie wskazał, że przed Polakami „w najbliższym czasie staje dramatyczny wybór: albo, albo. Albo wolna Polska, kierująca się w swym życiu politycznym i społecznym zasadami zawartymi w Ewangelii, albo Polska tracąca swoją suwerenność i tożsamość duchową”. Znając zaangażowanie polityczne krakowskiego arcybiskupa, nie da się odczytać tej wypowiedzi inaczej niż w kontekście wyboru między dwoma kandydatami na urząd Prezydenta RP. Czy jednak rzeczywiście wybór kandydata strony liberalnej oznacza...