Potrzeba silniejszych sankcji za sprzeczne z prawem wykorzystanie bonifikaty

Nabywanie lokali mieszkalnych z bonifikatą stanowi przywilej finansowy wybranej grupy kosztem obywateli uiszczających daniny publiczne. Stawia nabywców w znacznie lepszej sytuacji od osób, które są zmuszone zaspokoić swoje potrzeby przez zakup mieszkań po cenach rynkowych.

Problematyka prawna dotycząca celu ustanowienia bonifikaty udzielanej najemcom przy bezprzetargowej sprzedaży na ich rzecz komunalnych lokali mieszkalnych, przesłanek powstania oraz zakresu obowiązku zwrotu bonifikaty udzielonej przez gminę była przedmiotem licznych orzeczeń Sądu Najwyższego.

SN wielokrotnie akcentował to, że nabywanie lokali mieszkalnych z bonifikatą stanowi istotny przywilej finansowy wybranej grupy obywateli kosztem środków publicznych, a zatem kosztem osób uiszczających daniny publiczne. Stawia ono nabywców lokali w znacznie lepszej sytuacji od osób, które są zmuszone zaspokoić swoje potrzeby przez zakup mieszkań po cenach rynkowych, znacząco odbiegających od wydatkowanych przez najemców na zakup lokali gminnych z 90-procentową bonifikatą.

Jest więc jasne i nie może być przedmiotem wątpliwości to, że celem regulacji ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. DzU z 2024 r., poz. 1145 z późn. zm., dalej jako u.g.n.) jest zapewnienie zaspokojenia istotnych potrzeb życiowych dotychczasowych najemców, stających się właścicielami najmowanych lokali, które dotychczas stanowiły ich centrum życiowe. Te zaś względy uzasadniają pogląd o konieczności ścisłej wykładni przepisów normujących reguły korzystania przez nabywców z przyznanego im przywileju (postanowienie SN z 13 sierpnia 2024 r., sygn. akt I CSK 1130/23, z...