W obronie własnej

Nie szuka się podobieństw w rzeczach nieporównywalnych.

W swoich wypowiedziach prezydent Andrzej Duda często nawiązuje do tematyki sądownictwa i kwestii niezawisłości sędziowskiej. Emocje się obudziły, gdy parodiując prof. Adama Strzembosza, cytował, że „wymiar sprawiedliwości i środowisko sędziowskie oczyści się samo”, i komentował, że nic się nie oczyściło. Prezydentowi zarzucano, że prześmiewczo naśladuje nestora polskiego sądownictwa szykanowanego w okresie stanu wojennego, który następnie wprowadzał polski wymiar sprawiedliwości w ramy demokratycznego państwa. Jednak owa próba ośmieszenia pana sędziego to jest kwestia kindersztuby: albo się ją ma, albo nie ma, a pan prezydent po prostu przeprowadził na ten temat dowód.

Istotniejsza jest jednak wartość merytoryczna tej wypowiedzi. Prezydent zarzucił środowisku sędziowskiemu, że lepiej traktuje sędziów z tamtego okresu niż neosędziów, czyli osoby powołane na urzędy sędziowskie na podstawie niekonstytucyjnych ustaw podpisanych przez niego. Zapomniał jednak o najistotniejszym elemencie.

Prawo ułomne, ale prawo

Sędziowie tamtego okresu byli powoływani na swój urząd zgodnie z obowiązującym prawem. Było to prawo ułomne, narzucone przez dyktatorski system, ale obowiązujące, więc sędziom tym nie można zarzucić...