Prokurator powinien być organem postępowania wykonawczego

Rota przysięgi prokuratorskiej rozróżnia dwa obowiązki prokuratora: stanie na straży prawa oraz strzeżenie praworządności.

W latach 30. ubiegłego wieku E.S. Rappaport stworzył podwaliny pod koncepcję rozdziału szeroko pojmowanego prawa karnego na prawo karne materialne, prawo karne procesowe i prawo karne wykonawcze.

Jak podkreśla się w literaturze, za wydzieleniem prawa karnego wykonawczego jako odrębnej dyscypliny prawniczej przemawiało odejście od kary odwetowej w kierunku kary celowej, idea humanizacji kary w trakcie jej wykonywania oraz możliwość modulowania orzeczonych kar i środków karnych w trakcie ich wykonywania, w sposób dostosowany do resocjalizacji skazanego.

Rola prokuratora

W procesie wykonywania kar i środków karnych ustawodawca przewidział aktywny udział urzędu prokuratorskiego, chociaż różnie ukształtowany był zakres jego kompetencji. Kodeks karny wykonawczy z 1997 r. inaczej niż poprzedni kodeks z 1969 r. uregulował status prokuratora w postępowaniu karnym wykonawczym. W myśl art. 2 pkt 6 k.k.w. z 1969 r. prokurator był jednym z organów wykonujących orzeczenie, a obecnie, na podstawie art. 21 k.k.w., jest on tylko „stroną w postępowaniu przed sądem”.

W obecnym k.k.w. nie ma odpowiedników art. 6 § 1, art. 27, art. 29 i art. 31 k.k.w. z 1969 r., które określały zadania prokuratora w zakresie tzw. nadzoru penitencjarnego. Nastąpiło zatem istotne ograniczenie kompetencji prokuratora w postępowaniu wykonawczym. Nie ulega wątpliwości, że prokurator...