Umowa z Mercosurem to strategiczny wybór Europy

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Jedną z największych słabości Unii jest dziś zależność od Chin w sferze tzw. surowców krytycznych. Kraje Mercosuru, które dysponują dużymi złożami tych surowców, mogą stać się dla UE bardzo ważnym partnerem – wskazuje dyrektor warszawskiego biura ECFR.

Unia Europejska nie potrafi dostosować się do warunków funkcjonowania w nowej rzeczywistości – brzmi popularny w ostatnim czasie zarzut. W oczach krytyków – zarówno zagorzałych przeciwników UE, jak i jej rozczarowanych zwolenników – Unia jawi się jako słaba i naiwna. A przede wszystkim niezdolna do uczestnictwa w strategicznej grze interesów w erze kryzysu globalizacji, rywalizacji mocarstw, powrotu geopolityki i renesansu siły militarnej. Dziś trzeba kierować się innymi przesłankami niż w okresie świetności integracji europejskiej, kiedy Europa była wzorem sukcesu i modelem do naśladowania, słychać na każdym kroku. To niewątpliwie prawda. Ale kiedy Unia podejmuje wreszcie działania adekwatne do skali stojących przed nią wyzwań, to często ci sami krytycy nie zostawiają na niej suchej nitki.

Trudno o lepszy tego przykład niż dyskusja o umowie handlowej między UE a Mercosurem, czyli czterema krajami Ameryki Południowej (Brazylia, Argentyna, Paragwaj i Urugwaj). W Polsce sprzeciw wobec niej łączy zwaśnione skądinąd strony politycznego sporu, które zgodnie chcą bronić zagrożonych jakoby przez nią interesów gospodarczych i bezpieczeństwa kraju. Tymczasem to właśnie los umowy z Mercosurem jest jednym z pierwszych i najważniejszych sprawdzianów, czy Unia Europejska potrafi wyciągnąć właściwe wnioski z głębokiej przemiany zachodzącej we współczesnym świecie....