Racjonalne zasady wynagradzania bez fikcji

Nierówność zasad wynagradzania w zależności od statusu formalno-prawnego podmiotu jest rażąca, a proponowane w ustawie okołobudżetowej na 2026 r. regulacje utrzymują ją na niezmienionym poziomie.

Zmiany wynikające z unijnej Dyrektywy 2023/970, wdrażane w Polsce od 2026 r., mają na celu eliminację nierówności płacowych. Równość wynagrodzeń to prawo pracownika do otrzymania takiej samej wypłaty za taką samą pracę lub pracę o równej wartości. Przestrzegać tych zasad mają przedsiębiorcy.

Czy powinni kierować się nimi także tworzący prawo w Polsce? Czy fakt, że jedna osoba świadczy pracę, a druga wykonując niemal identyczne obowiązki, świadczy usługi, może stanowić kryterium uzasadniające dla rażącego zróżnicowania ich wynagrodzeń przez ustawodawcę? Uczciwie stanowiący prawo czy przygotowujący jego projekty nie powinien tego robić ani akceptować.

Przykładem takiej nierówności są regulacje zarówno obowiązujące, jak i zawarte w przyjętym w ostatni piątek projekcie tzw. ustawy okołobudżetowej na 2026 r. Zgodnie z projektem w 2026 r. podstawę wymiaru wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami ma stanowić kwota 4535,89 zł (w 2025 – 4403,78 zł ). Skąd się wzięła nowa wartość? Z uzasadnienia wynika, że proponuje się „odmrożenie podstawy wymiaru i przyjęcie jako podstawy wymiaru kwoty 4535,89 zł, odpowiadającej kwocie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale 2016 r. zwiększonej o wskaźnik 103,0 proc.”. Podwyższenie odpowiada wysokości...