![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kantor i Grotowski
Dwa teatry, dwie wizje
Kantor i Grotowski
ZBIGNIEW OSIŃSKI
W światopoglądzie twórczym Tadeusza Kantora określenie "postawa artysty" należało niewątpliwie do najważniejszych. Było jednym ze słów-kluczy. Problem własnej postawy Kantora wobec Jerzego Grotowskiego i jego teatru istnieje dotychczas na poziomie dziennikarskiej i towarzysko-środowiskowej sensacji, anegdoty, plotki. Mówię tutaj celowo wyłącznie o"teatrze Grotowskiego", czyli o tym okresie jego twórczości, który znany jest jako "teatr przedstawień" i dotyczy lat 1957--1969. Wszystko to, co dokonywało się u Grotowskiego później, a zatem: cały "teatr uczestnictwa" czy "parateatr", następnie Teatr Źródeł, aż po realizowane do dzisiaj Sztuki Rytualne -- nie interesowało twórcy Teatru Cricot 2 niejako z założenia, będąc mu zupełnie i programowo obce. Według Tadeusza Kantora, działania poteatralne Grotowskiego i jego współpracowników nie dotyczyły Sztuki i nie były już działaniami Artysty, czyli nie odnosiły się do tego obszaru, który w jego własnej postawie twórczej był obszarem najważniejszym i w i stocie jedynie godnym zainteresowania. Mówiąc najprościej: twórca Teatru Laboratorium przestał go interesować jako artysta.
Do anegdoty przeszły wywiady i konferencje prasowe,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
