Polityczny autyzm

Polityczny autyzm

Przez pierwsze dwa miesiące swych rządów izraelski premier, Ariel Szaron, zbierał dobre oceny za wyważoną, umiarkowaną politykę, którą prowadził. Wielu sądziło, że istotnie mamy do czynienia z "nowym Szaronem", bardziej troszczącym się o swe miejsce w historii niż wiernym swym wcześniejszym, jastrzębim poglądom. Dla nich wszystkich, w tym i dla koalicyjnych partnerów Szarona z Partii Pracy, jego wywiad w czwartkowym numerze liberalnego dziennika izraelskiego "Haarec" podziałał więc jak kubeł zimnej wody.

Izraelski premier oświadczył w nim, że nie ma zamiaru ewakuować żadnych izraelskich osiedli na terytoriach okupowanych, nawet w ramach porozumienia z Palestyńczykami. "Póki nie ma pokoju, zostajemy - oświadczył premier. - A jeśli będzie pokój, to dlaczego osadnicy mieliby się wyprowadzić?". Ta druga perspektywa jest zresztą, jego zdaniem, niezmiernie odległa, bowiem "Arabowie nie pogodzili się jeszcze z tym, że Żydzi mają prawo mieć tu państwo". W tym akurat twierdzeniu jest sporo racji. Jak bowiem inaczej wytłumaczyć ubiegłoroczną odmowę podpisania przez Arafata kompromisu z Camp David? Zaproponowane przez ówczesnego premiera, Ehuda Baraka, porozumienie przewidywało powstanie państwa palestyńskiego na 90 procentach...